zaterdag 29 juli 2017

Eindelijk vakantie



Hoi allemaal,


Daar ben ik weer,

Eindelijk een paar weekjes vakantie, kan ik even tot rust komen en gaan bedenken wat ik allemaal wil gaan doen met mijn transitie. Intussen een telefonische intake en afspraak gemaakt bij SpyQ, en wat ik eigenlijk wel jammer vond is dat zij niet het behandel traject hebben richting het Vu wat ik eigenlijk wel hoopte. Iets wat ik mijn eerdere blog wel gedacht had, ik dacht echt dat ik hier moest zijn maar goed zij kunnen me misschien wel bij staan in het een en ander waar ik mee zit en hiervoor hulp bieden. Is het niet wat ik zoek dan houd ik het bij de eerste afspraak, wat overigens nog 8 weken wachten is. Ik moet zeggen je moet wel geduld hebben, dat krijg je van eigens wel. Omdat ik hier niet het traject in ga voor de medische transvisie ben ik gaan Googelen op Vu genderpoli en kwam precies terecht waar ik wilde zijn. Ik heb deze site al eerder gezien maar nog niet helemaal aandachtig genoeg, nu zag ik ook dingen die ik wilde zien. Nu wil ik middels mijn huisarts een afspraak gaan maken bij de Vu, wat ik las is dat je wel een verwijzing van je huisarts nodig hebt anders kom je niet ver. Maar dan terug komen op wachttijden daar weten ze wel wat dat is, ergens gedownloade folder kom je hier op uit van schrik niet(LOL) 36 weken. Hier ga ik zeker mee verder en uitzoeken en bij anderen even na vragen of dit ook wat korter kan in de praktijk. Als je een maal in het traject zit zijn de wachttijden iets korter, gelukkig hoef je soms maar 9 weken te wachten. Ook een hele periode dus, maar goed je moet het er mee doen. Zo ver ben ik nog niet eerst maar via de huisarts de boel op gang gaan brengen en zelf gaan meemaken hoe lang het allemaal gaat duren.


Tijdens deze vakantie ga ik en mijn partner de boel op een rijtje zetten, zij gaat een auto ophalen die ze af gelopen week heeft gevonden op internet. Een leuk autootje trouwens een Hyundai I20 een mooie blauwe, en dan ben ik ook verlost van vervoersproblemen. Dan kan ik met de auto die we al hadden verder en dat wordt mijn auto een Kia C’eed. Ook kunnen gaan en staan wat ik wil en niet mee verplicht thuis zitten omdat er geen auto is, heerlijk. We gaan ook naar de hypotheek adviseur om te kijken of ik in het huis kan blijven wat we 11 jaar geleden hebben gekocht. Ik hoop het wel want ik woon er met veel plezier en zou het super jammer vinden dat het verkocht moet worden. Financieel kan ik het makkelijk op brengen dat is het probleem niet maar ja we wonen in Nederland. Een hypotheek waar je maandelijks rond de 500 euro aan betaald mag niet en huren voor 1000 euro is geen probleem, hoezo scheef. En dan hebben ze het soms over scheef huren ik zie het probleem niet en ga er verder niet op in ook. Waar had ik het over, oja het een en ander allemaal op een rijtje zetten. Als de scheiding straks een feit is dan hoop ik ook weer meer innerlijke rust te krijgen en verder gaan met mijn leven. Dan kan ik alles doen wat ik wil en me zelf ook volledig gaan storten op mijn transitie, iets wat nu ook een kink geeft omdat ik me zelf niet kan uiten hoe ik wil. Als mijn partner thuis is blijf ik, (ondanks dat ze heeft aangegeven dat ik alles mag doen) toch een vorm van een rem een drempel een stop ik weet niet hoe ik dit moet vertellen. Ik ervaar dat ik continue een bepaalde bekritisering voel van kijk m nou. De rest ga ik niet tikken dan wordt het een scheldpartij denk ik.


Wat ik ook ga doen tijdens deze vakantie is het verder vertellen aan iedereen dat ik liever een vrouw ben dan man, en zo ook wil gaan leven. Ik hoop dat het goed gaat vallen bij iedereen we zullen zien. Op het werk ben ik ook bezig om het te gaan vertellen ik heb al het een en ander aan mailverkeer gehad met de vertrouwenspersoon van het werk. Wel nog anoniem en het wordt door de vertrouwenspersoon gelukkig goed opgepakt en staan er goed voor open. Ze zij dat het moedig is dat ik er vooruit durf te komen en mij hier in bij willen staan als ik het ga vertellen. Ik heb ook haar ook verteld dat ik nog veel twijfels heb of ik het moet doen omdat ik mijn baan absoluut niet wil riskeren, ik hou enorm met wat ik doe en zou dit niet kwijt willen raken. En daar wil ze met mij een persoonlijk gesprek voeren hoe we dit goed kunnen aanpakken. Twijfel nog wel maar een gesprek wil ik wel aangaan en zien hoe dat uitpakt. Vingers gekruist ga ik een afspraak maken tot een persoonlijk gesprek, en hoop op het beste. Ik heb dit wel gedeeld met iemand die het zelfde heeft mee gemaakt en heeft me getroost en zei “Sterkte en wat nu drempels lijken, blijken later vaak maar rimpels geweest te zijn” mooi toch. En hiermee ga ik deze blog afsluiten en tot een volgende keer.



Kisses Sophie <3.

donderdag 20 juli 2017

Weer wat wijzer geworden

Hoi allemaal,

Ik moest weer een blog plaatsen.

Ik ben gisteren bij een andere praatgroep voor transgenders geweest in Breda. Omdat mijn vrouw en kinderen en ik een weekje time-out hebben gepland was ik op de fiets aangewezen om naar Breda te komen, en dat heb ik geweten ongeveer 55km gefietst op en neer. Tjonge jonge mij billen waren gesloopt ik was blij dat ik weer thuis ben gekomen. Maar goed het praatgroepje ik doe dit ook om voor mij zelf weer meer wijzer te worden wat er allemaal gaat gebeuren als je in transitie gaat. Nou ik heb weer een hoop opgestoken. Na de kennis making met de aanwezigen kreeg ik een hoop te horen, omdat ik nog helemaal voor op de stoep sta en nog moet beginnen met de psychologische gesprekken kreeg ik ook mee dat ik dat ik ook terecht kan bij Transvisie zorg in plaats van SpyQ (ik zag op internet dat deze 2 tot de zelfde groep behoren, en moet nog even uitzoeken hoe dat zit). Ik ga voor me zelf  bij alle 2 een afspraak maken dan kan ik zelf ervaren waar ik het beste zit, want voor de een is dit goed en voor de ander dat natuurlijk. En dat geldt ook voor andere zaken de een heeft er slechte ervaringen mee en de ander is over te spreken, en ik ga niet lopen klagen wat je wel en niet moet doen. Ik vind dat iedereen het zelf moet ervaren.  Goed waar waren we, psychologische gesprekken dit is wat ik heb begrepen de toegangskaart tot het ziekenhuis (het VUmc in Amsterdam) om in het traject te komen met cross hormonen en dan ga je medisch verder om echt te veranderen naar het geslacht wat je wenst. En dat is voor mij dan vrouw, als ik zo hoor kan ik niet wachten. Als je met de behandeling van HRT ( hormonale therapie) begint is het belangrijk wat ik kreeg  te horen dat je een zogenaamde 0-meting (bloed laten prikken een buisje of 9) laat doen dit is als je aan de medicatie gaat dat ze je in de gaten kunnen houden wat het met je lichaam doet, wel belangrijk dus (mocht ik meer weten in het hoe en wat dat het technisch zit vertel ik dat in mijn latere blogs). Mmm bloed prikken dat wordt op mijn tanden bijten met mijn grote fobisch en angsten voor naalden, ik wordt al panisch als ik er aan denk. Je moet er wel wat voor over hebben dus ik ga al mijn fobieën er voor opzij zetten, ik heb nog een jaar of wat voor het zover is. 


En dan hebben we het nog over gehad over de X-jes en Y-tjes dit zijn dan de bouwstenen als er een baby’tje gevormd wordt in de baarmoeder een XY voor een meisje en XX  voor een jongetje en wat er dan nog mogelijk is ik ben de tel kwijt geraakt maar het komt erop neer dat er soms meisjes zijn die te veel X-en hebben en dan anders voelen of uit kunnen zien en wat er allemaal nog tussen in kan zitten, niet uit te leggen althans voor mij ik ben geen professor op dit gebied. En voor jongen geldt dan het omgekeerde, ik denk dat als ik het goed heb begrepen dat voor mij geldt XXYYYYYYYY. Denk daar maar is over na, met andere woorden ik ben geboren in een jongens lichaam en voel me een meisje en ik wil ook 100% meisje zijn ook, dus gedraag me ook meer vrouwelijk en kleed me ook zo. En voor straks ook hormonen dat ik ook meer vrouw kan voelen met hopelijk met borstgroei en dat het testosteron met medicatie verdwijnt. Borstgroei dan hoop ik op cup B dat is genoeg, moet wel anders moet weer nieuwe BH’s kopen en ik heb er al 20 van maat 85B. Wel weer leuk shoppen bij de Hunk. 


Zo is er vanavond ook nog een transgender man een leuke gozer trouwens die binnenkort aan de mannelijke hormonen gaat beginnen testosteron, en hij had er ook vragen over en op een of ander moment sloeg het om naar een dame die al verder met hormonen is en zei zij “jammer dat ik het niet meer heb anders had je er een rietje in kunnen steken en lurken maar” hilarisch , ik dacht dat ik niet preuts was aangelegd maar hier gingen zelf mijn oren van klapperen ik voelde me even een tiener meisje dat net op het voortgezet onderwijs zit en nieuwe dingen leert. Ergen is dat wel zo ik leer weer een heleboel bij.  Maar goed ook voor hem zijn er dingen die veranderen en waar er vragen van zijn. Zo krijgt hij als het goed is de baard in de keel met andere woorden de stem wordt zwaarder en krijgt net als een bio man meer haargroei. Haargroei dat vond ik wel bijzonder ik had echt de gedachten als ik aan de vrouwelijke hormonen ga dat bepaalde haargroei verdween of stopte IIIEEEEEEUW niet dus. Dat wordt pijnlijden dit moet met laser of elektrisch ontharen gedaan worden, dat zag ik ergens niet aankomen, tering ik weet echt nog niet veel op dit vlak. Dat wordt Google gebruiken en als ik volgende keer weer bij de groep ben meer gaan vragen op dit vlak. Wat ik wel wist is dat een aantal mannelijke dingen niet zomaar verdwijnen met hormonen zoals zware stem, bij mij is ie niet zo groot de ademsappel, vorm van het gezicht en mijn piemel dat moet ook door middel van een operatie aangepast worden dat wist ik wel maar haargroei verbaasde me een beetje. Goed ik ben van avond weer een hoop wijzer geworden en dat ik nog een hoop te leren heb en een lange weg te gaan en nog een hoop knopen moet doorhakken wat ik zelf ook wil. En wat blijkt het is niet de kleding, make-up, haar en meer maakt mij vrouw maar ook een hoop medische aanpassingen. 


Tot slot,
Keep calm and stay girly <3 <3.


Kisses Sophie <3.

dinsdag 18 juli 2017

Hoi


Ik ben Sophie, en yep ik ben een transgender vrouw.

Met deze blog wil ik mijn ervaringen delen met andere die geïnteresseerd zijn wat er allemaal gaat gebeuren. Omdat ik nog helemaal aan het begin sta om de transitie te ondergaan lijkt het me mooi om dat te delen op deze blog. Een handig iets voor iemand die ook uit de kast komt en misschien voor mensen die gewoon nieuwsgierig zijn.

Goed hoe het allemaal begon, ik heb 43 jaar jaar geleefd als man maar hier eigenlijk nooit helemaal gelukkig bij gevoeld. Ik had altijd het idee, eigenlijk wist ik het diep in me wel dat ik liever een vrouw ben dan man. Als kind trok ik wel iets aan van mij  zusje dat kan ik me nog wel herinneren, een leuke roze met zwart kanten rokje met een zwart truitje heerlijk vond ik dat en ging er ook mee slapen. Ik vond het jammer dat ik dat 's ochtends uit moest doen omdat het dagelijkse leven weer begon.  En zo had ik wel meer van die dingen net als nagels lakken en van soort kleine onschuldige dingen. Maar bij mij gaf het meer het gevoel dat klopte ik vond het fijn om meisje te zijn maar durfde dat niet tegen mijn ouders te vertellen. Er gingen jaren voorbij dat ik weer van die gevoelens kreeg om vrouwen dingen aan te trekken maar ja wat. Ik dacht iets van lingerie dat valt niet op en je kan het onder de kleren dragen en ik kocht een BHtje met slipje, het BHtje had geen gevulde cups want hij mocht niet veel opvallen. En zo had ik mijn eerste BH gekocht en ik moest zeggen het ging best makkelijk ik vond het op 16 jarige leeftijd wel spannend maar had er geen probleem mee. Wat ik nog weet is dat ik het setje lang heb gehad en gedragen, maar ja er kwam een vriendinnetje om de hoek kijken en dan wordt het lastig om dames lingerie te dragen en borg het op en zo gingen weer een paar jaar voorbij.  Het vriendinnetje ging uit en een paar jaar later leerde ik mijn vrouw kennen. Op de vereniging leerde ik haar kennen , ik kwam als gast lid trainen en zag haar daar. Ik vond haar wel leuk en langzaam sloeg de vonk over. Na enige tijd later was ze jarig en wilde haar een cadeau geven maar wat een bloemetje, nee dit is niet blijvend ik dacht aan lingerie en zo is het geworden. Ik stond in de lingerie winkel en keek naar al dat mooie lingerie en dacht k*t dat wil ik zelf ook en dat is het ook geworden 2 setjes, een voor mijn vriendin en een voor mij. En dit maal wordt het voor mij ook serieuzer ik voelde me goed als ik iets droeg van vrouwen kleding. Maar ja hoe ga ik het haar zeggen het lag wel op mijn lippen maar iets zeggen nee ik was bang om haar kwijt te raken. En zo gingen de jaren verder en ik droeg stiekem lingerie onder mijn kleren tot dat we gaan samen wonen. Tijdens het verhuizen van mijn ouderlijk huis naar ons huur huisje vond ik mijn eerste BH setje weer (wat ik overig nog steeds heb) en de gevoelens komen weer dit maal nog heftiger, ik wil dacht ik. En zo sukkelde ik weer aan tot dat ik z'n 11 maanden geleden voor de zoveelste keer werd betrap met iets van lingerie. Er moest gepraat worden dat was wel duidelijk en biechtte op dat ik liever vrouw ben dan man, voor haar een klap en voor mij opluchting het is eruit. Hoe het familiair allemaal verder loopt ga ik niet dieper op in omdat ik dit niet relevant vind voor deze blog.

Maar nu enkele maanden verder, ik heb intussen mijn verhaal gedaan bij de huisarts en ze pakte het goed op, het was wel een verassing voor haar want zeg maar eerlijk dit hoor je niet elke dag dat je liever vrouw bent dan man. De huisarts was ook benieuwd of ik een meisjesnaam had en daar heb ik ja op gezegd, ik zei dat wordt "Sophie". Een leuke naam zei ze en Sophie is vanaf nu officieel geboren. Voor nu heb ik een afspraak staan bij een psycholoog van spyQ voor genderdysforie, met hun ga ik verder praten wat ik verder wil. Wat ik zelf nu wil ben ik wel achter echt verder gaan als vrouw. Als ik deze gesprekken heb gedaan hoop ik dat de weg open ligt om verder te gaan in de medische wereld. In Amsterdam heb je een ziekenhuis gespecialiseerd op genderdysforie namelijk VUmc in Amsterdam.

Zelf heb ik al enkele vrouwen groepen benaderd om ook hier te praten en heb intussen al enkele bijgewoond. Ik werd er goed ontvangen en ik voelde me meteen thuis tussen de dames (lotgenoten). Het was wel spannend de eerste keer maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Het gaat in deze groepen over alles bijvoorbeeld hoe make-up aan te brengen waar koop ik kleding, schoenen en veel meer. Om voor een mannenlichaam vrouwen kleding te kopen kan soms lastig zijn en daar bedoel ik dan vooral de pasvorm. Zelf ben ik niet breed of (hoe zeg ik dit netjes) ok dik, maar wel lang voor een vrouw ongeveer 1,85m. Broeken, T-shirts, topjes, shorts,  rokjes, truien en meer van die dingen heb ik nog geen problemen gehad met de pasvorm. Maar schoenen is een ramp met maat 45 wordt het lastig en gelukkig heb je wel internet maar ik pas liever in een winkel, als het dan niet goed is heb je rompslomp van het terug sturen niet. Oja en dan heb je de blousejes nog die zijn ook getailleerd een ramp dus of de mouwen zijn te kort (ik hoor de mannen al denken, ja ik ken de grappen) of de blouse zit te strak om je lijf en dan heb ik al de grootste maat te pakken. Maar gaande weg leer ik gelukkig mijn winkels al te kennen waar ik het beste mijn kleding kan kopen want de een is de ander niet gelukkig en sommige verkopen gelukkig ook groter maten. En zo is er nog veel meer wat besproken wordt. Ook kun je je lotgenoten vragen die al verder zijn wat er op medisch vlak gaat gebeuren met bv cross hormonen en wat gebeurt er met je lichaam en zo nog veel meer van die nuttige zaken, misschien kan je met een aantal zaken niets in het begin maar misschien voor later weer handig. Als ik mag zeggen die vrouwengroepjes zijn perfect om aan mee te doen een echte aanrader.

Goed ik ga mijn eerste blog af sluiten en als ik weer verder ben in het traject laat ik weer van me horen of er moeten dingen gebeurd zijn dan laat ik het ook weten.


Kusjes Sophie <3.