Na 11 maanden wachten dat eindelijk de brief van het VUmc op de deurmat was gevallen met de datum van mijn eerste afspraak was het zover. Ik mocht eindelijk naar Amsterdam 13 maanden uiteindelijk 13 maanden op gewacht en toen.... durfde ik niet (Geintje).
Ik was al een aantal dagen op van de zenuwen tot dat de bewuste dag er was, ik werd na eer onrustige nacht wakker en dacht k*t nu gaat het gebeuren. Van binnen ben ik blij en "rete zenuwachtig". Na het ontbijt heb ik alles gepakt, wat brood gemaakt om mee te nemen en op naar Amsterdam. Eerst de tank nog vol gooien en daar gaan we, een maal aan gekomen heb ik de auto geparkeerd in de parkeergarage en op naar de receptie voor mijn eerste aanmelding. Ik had nog geen patiëntenpas die moest nog gemaakt worden, hup een nummer uit de zuil en wachten dat ik aan de beurt ben. Met twee menen voor me ging het best snel en ik was aan de beurt, een vriendelijke dame stopte al m'n gegevens in de computer en wat hand tekeningen voor wat toestemmingen had ik een patiëntenpassie. Goed waar moet ik nu zijn, gelukkig vertelde deze vriendelijke dame waar ik moest zijn. "Bij de lift ga naar de eerste etage en dan rechts om vervolgens afdeling "K" te volgen" zei ze. Ok "dat gaat wel lukken" zei ik, een maal op de afdeling melde een andere dame me aan zodat ik er was. Maar goed de arts die ik ga spreken was op een andere afdeling en weer terug richting de lift om naar afdeling "M" te gaan en daar plaats te nemen. M'n zenuwen werden nog heviger ik was er, en nu dacht ik ga ik gillend weg of blijf ik. Ik blijf en na een kwartiertje wachten kwamen ze me halen, ik werd vriendelijk geroepen en loop met de arts mee naar een spreek kamer. Na het voorstellen zij ze "vind je het goed als er een collega mee kijkt" en ik zei "prima". Goed daar zitten we nu tot de arts vroeg wat ik kwam doen..... in m'n hoofd dacht ik "dhu wat denk je zelf", maar goed blijf netjes en ik vertelde dat ik mij meer vrouw voelde dan man. PFFF het ijs was gebroken en het gesprek komt op gang, ik heb mijn verhaal gedaan en de arts gaf aan dat ik op het juiste adres was. "Gelukkig wel ja anders had ik iets niet goed gedaan" dacht ik, maar goed ik luisterde ook naar de arts wat ze te vertellen heeft. Ze vroeg nog naar mijn medische achtergrond en deelde dat met haar en dat werd allemaal in mijn dossier getypt. Ook werd er gevraagd of ik rookte en nog van die dingen, maar de antwoorden waren alle "nee". Bijna een half uurtje verder vertelde ze me dat ik voor gesprekken naar de psycholoog mag en heeft me er voor aangemeld, en toen kwam het "ik zag op haar gezicht dat ze het moeilijk vond om het te vertellen" ik mag weer wachten. Weer een wachtlijst, joepie GRR mogelijk weer 6 maanden wachten. Wat een domper maar goed ik wacht wel zal niets anders op zitten.
Uiteindelijk heb ik een half uurtje binnen gezeten, dat was de moeite dacht ik. Ik had er meer van verwacht eigenlijk, een eerste uitgebreide gesprek of zo iets. Weet ik veel maar eigenlijk niet dit om te horen dat je weer een half jaar mag wachten, in mijn hoofd had ik maar een woord "k*t". Tja dat was het weer en terug naar de auto om weer verder te gaan, ik heb maar mijn zusje gebeld en ben daar maar even naar toegegaan ze woont er maar een kwartiertje verder op. Heb ik in ieder geval nog iets aan de dag zullen we maar zeggen. Hiermee heb ik de dag nog gezellig afgesloten.
En voor nu, tot de volgende keer weer,
<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3
Kusjes Sophie.
<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3
zondag 11 november 2018
woensdag 29 augustus 2018
Details... die heb ik er wel 100
Details die voor mij langzaam toch zeer belangrijk zijn geworden, je denkt er eigenlijk niet over na maar ze zijn er wel.
Zoals ik in mijn vorige blog heb besproken dat ik het mannelijke van mij aan het verbannen ben beginnen de details wel belangrijk te worden als het dragen van ringen, armbandjes, make-up, enzovoort, enzovoort. Zo had ik het ook met schoenen die moesten ook 100% vrouwelijk zijn en die had ik een jaar geleden wel een paar gekocht, ze dragen nog heerlijk maar waren een beetje unisex, op de sneakers na daar zat een imitatiebond kraagje op. Omdat ik voor vrouwen begrip best grote voeten heb zijn leuke damesschoenen lastig te vinden, maar ze zijn er gelukkig wel.
Op internet heb ik een winkel gevonden die schoenen verkoopt van Mustang die gelukkig wel wat groter maten verkoopt. Ik ben hier langs geweest en heb de verkoper gevraagd of hij deze kon bestellen. Hij keek wel even vreemd maar was gelijk heel vriendelijk en heeft ze kunnen bestellen want hij had ze niet op voorraad. Ik moet zeggen een top service gehad, de volgende dag kwamen ze binnen en toen ik ze pasten zaten ze al gelijk fantastisch. ik ben er super blij mee. Ook heb ik nog een paar dameslaarzen besteld op internet met een hak van 8cm. Jep ook deze mocht voor mij niet ontbreken.
Zo kan ik nog uren door gaan, het lijkt dat ik helemaal op nieuw begonnen ben met leven van mijn nieuwe ik. Ik, helemaal happy nu. Ook dat ik nu naar 9 november uitkijk, dit is mijn eerste afspraak bij het genderteam in amsterdam en dan gaat het beginnen. Sophie wordt vanaf die dag ook helemaal officieel, ik gebruik Sophie nu al voor alles waar het mogelijk is behalve als ik mijn ID moet laten zien dan denk ik stond hier ook maar Sophie op. Dan denk je het is maar een ID, maar zeker ook dit detail begint eigenlijk toch wel belangrijk te worden, m'n nieuwe naam heerlijk gevoel geeft dat als ik me zelf Sophie noem en ook gebruik. Zeker als ik op webshops of iets dergelijks onder teken met Sophie en je krijgt een reactie terug met "beste mevrouw of beste Sophie" dat maakt het helemaal compleet.
In het begin met mijn coming out heb ik nog wel een beetje getwijfeld over mijn nieuwe naam Sophie of dat wel bij me past, maar hier twijfel ik eigenlijk helemaal niet meer over. Deze naam vind ik perfect en hoe vaker ik deze naam gebruik hoe fijner ik het vind klinken, ik voel me er echt in thuis. Ook over het vrouw willen zijn en voelen daar ben in het begin ook een beetje aan het worstelen geweest, ben ik een cross dresser of ben ik toch meer vrouw dan man ("transgender" vind ik zelf geen mooi woord), ook daar ben ik zeer zeker van en dat is "vrouw". En dan had ik het eerder over details, ik heb in tussen al een grote.... "hekel is een groot begrip" gekregen over mijn ding beneden dat ik momenteel regelmatig droom dat ik m er zelf had verwijderd met een heggenschaar "auwts" NEE niet in het echt dat doe ik ook niet ik heb m nog nodig als ik besluit voor de grote operatie.
Oja details ik dwaal af, wat heb ik nog meer hier over te vertellen. Een damesfiets die heb ik ook een aangeschaft, dit stond ook hoog op mijn verlanglijstje dus die kan ik ook wegstrepen. Kleding, oeps mijn kast puilt uit momenteel met truien, shirts, topjes, BH's, broeken, jeans, ondergoed, body's, en ga maar door. BH's setjes en bustiers en andere ondergoed setjes ik heb er wel 60 en dan te zwijgen over de overige kleding. Alles moet kloppen en ik heb nog steeds een aantal dingen die ik in de toekomst wil aanschaffen zoals een mooie goeie dames horloge, een klein "vrouwelijk" autootje van die dingen staan nog op het lijstje.
En met mijn lijf ben ik ook gestart met het werken aan het nog vrouwelijker te zijn, zo heb ik nu een fijne kapster die precies weet wat ik bedoel en zij vertaalt het ook in mijn nieuwe kapsel. Kleuren dat doe ik nu ook en zowel de kapster en vind het mooi staan. Verder laat ik ook mijn benen en over een maand ook baard behandelen met IPL, met andere woorden ontharen. Mijn benen hebben al enkele behandelingen gehad en je ziet al mooi resutaat, lekker glad. Zo moeten mijn wenkbrauwen straks ook gedaan worden, vrouwelijk look erin. En verder, ga maar door met opsommen ik doe er alles aan om er straks goed vrouwelijk er uit te zien en ook zo natuurlijk mogelijk als het kan.
Jep, als ik het zo terug bekijk wil ik echt niet meer terug. Ik ben helemaal Sophie en terug echt niet, ik voel me helemaal happy als Sophie en zij blijft ook voor de rest van me leven.
En voor nu, tot de volgende keer weer,
<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3 Kusjes Sophie. <3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3
Zoals ik in mijn vorige blog heb besproken dat ik het mannelijke van mij aan het verbannen ben beginnen de details wel belangrijk te worden als het dragen van ringen, armbandjes, make-up, enzovoort, enzovoort. Zo had ik het ook met schoenen die moesten ook 100% vrouwelijk zijn en die had ik een jaar geleden wel een paar gekocht, ze dragen nog heerlijk maar waren een beetje unisex, op de sneakers na daar zat een imitatiebond kraagje op. Omdat ik voor vrouwen begrip best grote voeten heb zijn leuke damesschoenen lastig te vinden, maar ze zijn er gelukkig wel.
Op internet heb ik een winkel gevonden die schoenen verkoopt van Mustang die gelukkig wel wat groter maten verkoopt. Ik ben hier langs geweest en heb de verkoper gevraagd of hij deze kon bestellen. Hij keek wel even vreemd maar was gelijk heel vriendelijk en heeft ze kunnen bestellen want hij had ze niet op voorraad. Ik moet zeggen een top service gehad, de volgende dag kwamen ze binnen en toen ik ze pasten zaten ze al gelijk fantastisch. ik ben er super blij mee. Ook heb ik nog een paar dameslaarzen besteld op internet met een hak van 8cm. Jep ook deze mocht voor mij niet ontbreken.
Zo kan ik nog uren door gaan, het lijkt dat ik helemaal op nieuw begonnen ben met leven van mijn nieuwe ik. Ik, helemaal happy nu. Ook dat ik nu naar 9 november uitkijk, dit is mijn eerste afspraak bij het genderteam in amsterdam en dan gaat het beginnen. Sophie wordt vanaf die dag ook helemaal officieel, ik gebruik Sophie nu al voor alles waar het mogelijk is behalve als ik mijn ID moet laten zien dan denk ik stond hier ook maar Sophie op. Dan denk je het is maar een ID, maar zeker ook dit detail begint eigenlijk toch wel belangrijk te worden, m'n nieuwe naam heerlijk gevoel geeft dat als ik me zelf Sophie noem en ook gebruik. Zeker als ik op webshops of iets dergelijks onder teken met Sophie en je krijgt een reactie terug met "beste mevrouw of beste Sophie" dat maakt het helemaal compleet.
In het begin met mijn coming out heb ik nog wel een beetje getwijfeld over mijn nieuwe naam Sophie of dat wel bij me past, maar hier twijfel ik eigenlijk helemaal niet meer over. Deze naam vind ik perfect en hoe vaker ik deze naam gebruik hoe fijner ik het vind klinken, ik voel me er echt in thuis. Ook over het vrouw willen zijn en voelen daar ben in het begin ook een beetje aan het worstelen geweest, ben ik een cross dresser of ben ik toch meer vrouw dan man ("transgender" vind ik zelf geen mooi woord), ook daar ben ik zeer zeker van en dat is "vrouw". En dan had ik het eerder over details, ik heb in tussen al een grote.... "hekel is een groot begrip" gekregen over mijn ding beneden dat ik momenteel regelmatig droom dat ik m er zelf had verwijderd met een heggenschaar "auwts" NEE niet in het echt dat doe ik ook niet ik heb m nog nodig als ik besluit voor de grote operatie.
Oja details ik dwaal af, wat heb ik nog meer hier over te vertellen. Een damesfiets die heb ik ook een aangeschaft, dit stond ook hoog op mijn verlanglijstje dus die kan ik ook wegstrepen. Kleding, oeps mijn kast puilt uit momenteel met truien, shirts, topjes, BH's, broeken, jeans, ondergoed, body's, en ga maar door. BH's setjes en bustiers en andere ondergoed setjes ik heb er wel 60 en dan te zwijgen over de overige kleding. Alles moet kloppen en ik heb nog steeds een aantal dingen die ik in de toekomst wil aanschaffen zoals een mooie goeie dames horloge, een klein "vrouwelijk" autootje van die dingen staan nog op het lijstje.
En met mijn lijf ben ik ook gestart met het werken aan het nog vrouwelijker te zijn, zo heb ik nu een fijne kapster die precies weet wat ik bedoel en zij vertaalt het ook in mijn nieuwe kapsel. Kleuren dat doe ik nu ook en zowel de kapster en vind het mooi staan. Verder laat ik ook mijn benen en over een maand ook baard behandelen met IPL, met andere woorden ontharen. Mijn benen hebben al enkele behandelingen gehad en je ziet al mooi resutaat, lekker glad. Zo moeten mijn wenkbrauwen straks ook gedaan worden, vrouwelijk look erin. En verder, ga maar door met opsommen ik doe er alles aan om er straks goed vrouwelijk er uit te zien en ook zo natuurlijk mogelijk als het kan.
Jep, als ik het zo terug bekijk wil ik echt niet meer terug. Ik ben helemaal Sophie en terug echt niet, ik voel me helemaal happy als Sophie en zij blijft ook voor de rest van me leven.
En voor nu, tot de volgende keer weer,
<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3 Kusjes Sophie. <3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3
maandag 27 augustus 2018
Het was lang stil... en daar zijn we weer :)
Ja, we zijn een jaar verder de scheiding achter de rug alles op z'n plek en ik voel me goed. En dat was het wel in een notendop.
De afgelopen jaar is er veel gebeurd moet ik zeggen, ik had met de scheiding eigenlijk even niet meer de behoefte om iets te schrijven op deze blog. Er kwam zoveel op me af dat ik even door het bos de bomen niet meer zag, ik had de scheiding te regelen en het huis moest geregeld worden en de kinderen niet te vergeten en oja ik had ook nog een opleiding te volgen. Maar goed een voor een en het is allemaal goed gekomen uiteindelijk. De scheiding was in oktober rond en ik was officieel gescheiden, diep in me vond ik het jammer maar aan de andere kant ook weer prettig. Ik hield er wel even een dubbel gevoel van over, maar goed dit is weer goed gekomen voor mij althans. Ook het huis is goed gekomen ik heb het overgenomen en ik woon er nog steeds wat mij goed doet. En mijn Ex die is in januari 2018 ook op d'r eigen gaan wonen, en kinderen die komen ieder weekend bij mij. Ook voor hun was het wel even wennen maar dat gaat intussen ook goed.
Wat heb ik verder nog gedaan afgelopen jaar?
Ik heb mijn coming out gedaan op mijn werk en dit is bij collega's goed ontvangen, het was voor de meeste wel even schrikken maar na het aan horen van mijn verhaal kreeg ik alleen maar goede reacties. Dit doe me goed, en dat na een jaar gaat het nog steeds goed. Collega's gaan nog steed goed met me om af en toe is er wel even een dolletje maar dat mag, er zijn geen pesterijen of iets dergelijks.
Ook heb ik mijn studie afgemaakt die ik al aan het volgen was, ik heb namelijk via mijn werk een technicus opleiding gevolgd. Het was wel veel wat er gedaan moest worden maar ik heb me zelf flink op moeten peppen en uiteindelijk heb ik wel mijn diploma behaald. En daar ben ik zeer blij mee en ook wel trots op me zelf.
En verder ben ik niet stil gaan zitten met "Sophie", ik ga nu voor een 100% door met vrouwen kleding en heb niets meer van mannen kleding op een enkele unisex dingen na dan. Ik voel me ook steeds beter in me vel zitten nu ik alleen vrouwen kleding draag. Ik let wel steeds meer op details de laatste tijd moet ik zeggen, zo heb ik een dames horloge gekocht, ringen, armbandjes, make-up en nog een dames fiets. Ik ben zelf het man zijn uit me aan het verbannen momenteel, als ik al iets zie wat na mijn idee mannelijk is moet meteen vrouwelijk worden. Als ik me zelf in de spiegel kijk dan kan het me niet snel genoeg gaan om er vrouwelijk uit te zien. Ook heb ik al enkele IPL behandelingen gehad en dat voelt hemels, straks geen haar meer op mijn benen, gezicht, oksels.... heerlijk.
Nu we intussen een jaar verder zijn heb ik wel goed nieuws gekregen van het VU, ik mag 9 november dit jaar naar mijn eerste afspraak. Eindelijk schot in de zaak nu de wachttijden alleen maar langer worden. Ik ben benieuwt strak, ik heb er echt zin in het wachten zit er bijna op en dan gaat het beginnen. Tussen de afspraken is het ook wachten maar dat vind ik zelf niet zo erg. Als ik de eerste maar gehad heb dan zit ik in die molen, en dan komt het wel goed. Zelf hoop ik dat het gaat lopen zoals ik het wil, maar goed we zien wel.
Ik ga het hier weer bij laten en als er weer nieuws is dan zet ik het in deze blog.
Groetjes en kusjes
<3 Sophie.
De afgelopen jaar is er veel gebeurd moet ik zeggen, ik had met de scheiding eigenlijk even niet meer de behoefte om iets te schrijven op deze blog. Er kwam zoveel op me af dat ik even door het bos de bomen niet meer zag, ik had de scheiding te regelen en het huis moest geregeld worden en de kinderen niet te vergeten en oja ik had ook nog een opleiding te volgen. Maar goed een voor een en het is allemaal goed gekomen uiteindelijk. De scheiding was in oktober rond en ik was officieel gescheiden, diep in me vond ik het jammer maar aan de andere kant ook weer prettig. Ik hield er wel even een dubbel gevoel van over, maar goed dit is weer goed gekomen voor mij althans. Ook het huis is goed gekomen ik heb het overgenomen en ik woon er nog steeds wat mij goed doet. En mijn Ex die is in januari 2018 ook op d'r eigen gaan wonen, en kinderen die komen ieder weekend bij mij. Ook voor hun was het wel even wennen maar dat gaat intussen ook goed.
Wat heb ik verder nog gedaan afgelopen jaar?
Ik heb mijn coming out gedaan op mijn werk en dit is bij collega's goed ontvangen, het was voor de meeste wel even schrikken maar na het aan horen van mijn verhaal kreeg ik alleen maar goede reacties. Dit doe me goed, en dat na een jaar gaat het nog steeds goed. Collega's gaan nog steed goed met me om af en toe is er wel even een dolletje maar dat mag, er zijn geen pesterijen of iets dergelijks.
Ook heb ik mijn studie afgemaakt die ik al aan het volgen was, ik heb namelijk via mijn werk een technicus opleiding gevolgd. Het was wel veel wat er gedaan moest worden maar ik heb me zelf flink op moeten peppen en uiteindelijk heb ik wel mijn diploma behaald. En daar ben ik zeer blij mee en ook wel trots op me zelf.
En verder ben ik niet stil gaan zitten met "Sophie", ik ga nu voor een 100% door met vrouwen kleding en heb niets meer van mannen kleding op een enkele unisex dingen na dan. Ik voel me ook steeds beter in me vel zitten nu ik alleen vrouwen kleding draag. Ik let wel steeds meer op details de laatste tijd moet ik zeggen, zo heb ik een dames horloge gekocht, ringen, armbandjes, make-up en nog een dames fiets. Ik ben zelf het man zijn uit me aan het verbannen momenteel, als ik al iets zie wat na mijn idee mannelijk is moet meteen vrouwelijk worden. Als ik me zelf in de spiegel kijk dan kan het me niet snel genoeg gaan om er vrouwelijk uit te zien. Ook heb ik al enkele IPL behandelingen gehad en dat voelt hemels, straks geen haar meer op mijn benen, gezicht, oksels.... heerlijk.
Nu we intussen een jaar verder zijn heb ik wel goed nieuws gekregen van het VU, ik mag 9 november dit jaar naar mijn eerste afspraak. Eindelijk schot in de zaak nu de wachttijden alleen maar langer worden. Ik ben benieuwt strak, ik heb er echt zin in het wachten zit er bijna op en dan gaat het beginnen. Tussen de afspraken is het ook wachten maar dat vind ik zelf niet zo erg. Als ik de eerste maar gehad heb dan zit ik in die molen, en dan komt het wel goed. Zelf hoop ik dat het gaat lopen zoals ik het wil, maar goed we zien wel.
Ik ga het hier weer bij laten en als er weer nieuws is dan zet ik het in deze blog.
Groetjes en kusjes
<3 Sophie.
Abonneren op:
Posts (Atom)