Hoi

Ik ben Sophie, en yep ik ben een transgender vrouw.

Met deze blog wil ik mijn ervaringen delen met andere die geïnteresseerd zijn wat er allemaal gaat gebeuren. Omdat ik nog helemaal aan het begin sta om de transitie te ondergaan lijkt het me mooi om dat te delen op deze blog. Een handig iets voor iemand die ook uit de kast komt en misschien voor mensen die gewoon nieuwsgierig zijn.

Goed hoe het allemaal begon, ik heb 43 jaar jaar geleefd als man maar hier eigenlijk nooit helemaal gelukkig bij gevoeld. Ik had altijd het idee, eigenlijk wist ik het diep in me wel dat ik liever een vrouw ben dan man. Als kind trok ik wel iets aan van mij  zusje dat kan ik me nog wel herinneren, een leuke roze met zwart kanten rokje met een zwart truitje heerlijk vond ik dat en ging er ook mee slapen. Ik vond het jammer dat ik dat 's ochtends uit moest doen omdat het dagelijkse leven weer begon.  En zo had ik wel meer van die dingen net als nagels lakken en van soort kleine onschuldige dingen. Maar bij mij gaf het meer het gevoel dat klopte ik vond het fijn om meisje te zijn maar durfde dat niet tegen mijn ouders te vertellen. Er gingen jaren voorbij dat ik weer van die gevoelens kreeg om vrouwen dingen aan te trekken maar ja wat. Ik dacht iets van lingerie dat valt niet op en je kan het onder de kleren dragen en ik kocht een BHtje met slipje, het BHtje had geen gevulde cups want hij mocht niet veel opvallen. En zo had ik mijn eerste BH gekocht en ik moest zeggen het ging best makkelijk ik vond het op 16 jarige leeftijd wel spannend maar had er geen probleem mee. Wat ik nog weet is dat ik het setje lang heb gehad en gedragen, maar ja er kwam een vriendinnetje om de hoek kijken en dan wordt het lastig om dames lingerie te dragen en borg het op en zo gingen weer een paar jaar voorbij.  Het vriendinnetje ging uit en een paar jaar later leerde ik mijn vrouw kennen. Op de vereniging leerde ik haar kennen , ik kwam als gast lid trainen en zag haar daar. Ik vond haar wel leuk en langzaam sloeg de vonk over. Na enige tijd later was ze jarig en wilde haar een cadeau geven maar wat een bloemetje, nee dit is niet blijvend ik dacht aan lingerie en zo is het geworden. Ik stond in de lingerie winkel en keek naar al dat mooie lingerie en dacht k*t dat wil ik zelf ook en dat is het ook geworden 2 setjes, een voor mijn vriendin en een voor mij. En dit maal wordt het voor mij ook serieuzer ik voelde me goed als ik iets droeg van vrouwen kleding. Maar ja hoe ga ik het haar zeggen het lag wel op mijn lippen maar iets zeggen nee ik was bang om haar kwijt te raken. En zo gingen de jaren verder en ik droeg stiekem lingerie onder mijn kleren tot dat we gaan samen wonen. Tijdens het verhuizen van mijn ouderlijk huis naar ons huur huisje vond ik mijn eerste BH setje weer (wat ik overig nog steeds heb) en de gevoelens komen weer dit maal nog heftiger, ik wil dacht ik. En zo sukkelde ik weer aan tot dat ik z'n 11 maanden geleden voor de zoveelste keer werd betrap met iets van lingerie. Er moest gepraat worden dat was wel duidelijk en biechtte op dat ik liever vrouw ben dan man, voor haar een klap en voor mij opluchting het is eruit. Hoe het familiair allemaal verder loopt ga ik niet dieper op in omdat ik dit niet relevant vind voor deze blog.

Maar nu enkele maanden verder, ik heb intussen mijn verhaal gedaan bij de huisarts en ze pakte het goed op, het was wel een verassing voor haar want zeg maar eerlijk dit hoor je niet elke dag dat je liever vrouw bent dan man. De huisarts was ook benieuwd of ik een meisjesnaam had en daar heb ik ja op gezegd, ik zei dat wordt "Sophie". Een leuke naam zei ze en Sophie is vanaf nu officieel geboren. Voor nu heb ik een afspraak staan bij een psycholoog van spyQ voor genderdysforie, met hun ga ik verder praten wat ik verder wil. Wat ik zelf nu wil ben ik wel achter echt verder gaan als vrouw. Als ik deze gesprekken heb gedaan hoop ik dat de weg open ligt om verder te gaan in de medische wereld. In Amsterdam heb je een ziekenhuis gespecialiseerd op genderdysforie namelijk VUmc in Amsterdam.

Zelf heb ik al enkele vrouwen groepen benaderd om ook hier te praten en heb intussen al enkele bijgewoond. Ik werd er goed ontvangen en ik voelde me meteen thuis tussen de dames (lotgenoten). Het was wel spannend de eerste keer maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Het gaat in deze groepen over alles bijvoorbeeld hoe make-up aan te brengen waar koop ik kleding, schoenen en veel meer. Om voor een mannenlichaam vrouwen kleding te kopen kan soms lastig zijn en daar bedoel ik dan vooral de pasvorm. Zelf ben ik niet breed of (hoe zeg ik dit netjes) ok dik, maar wel lang voor een vrouw ongeveer 1,85m. Broeken, T-shirts, topjes, shorts,  rokjes, truien en meer van die dingen heb ik nog geen problemen gehad met de pasvorm. Maar schoenen is een ramp met maat 45 wordt het lastig en gelukkig heb je wel internet maar ik pas liever in een winkel, als het dan niet goed is heb je rompslomp van het terug sturen niet. Oja en dan heb je de blousejes nog die zijn ook getailleerd een ramp dus of de mouwen zijn te kort (ik hoor de mannen al denken, ja ik ken de grappen) of de blouse zit te strak om je lijf en dan heb ik al de grootste maat te pakken. Maar gaande weg leer ik gelukkig mijn winkels al te kennen waar ik het beste mijn kleding kan kopen want de een is de ander niet gelukkig en sommige verkopen gelukkig ook groter maten. En zo is er nog veel meer wat besproken wordt. Ook kun je je lotgenoten vragen die al verder zijn wat er op medisch vlak gaat gebeuren met bv cross hormonen en wat gebeurt er met je lichaam en zo nog veel meer van die nuttige zaken, misschien kan je met een aantal zaken niets in het begin maar misschien voor later weer handig. Als ik mag zeggen die vrouwengroepjes zijn perfect om aan mee te doen een echte aanrader.

Goed ik ga mijn eerste blog af sluiten en als ik weer verder ben in het traject laat ik weer van me horen of er moeten dingen gebeurd zijn dan laat ik het ook weten.


Kusjes Sophie <3.