Diagnose (groen licht)

Na een drukke tijd heb ik weer tijd gevonden om aan deze blog te werken. Ik moet zeggen dat een jaar eigenlijk snel voorbij gaat, als ik zo mijn blog terug kijk is het al weer bijna jaar geleden dat ik er iets aan gedaan heb. Maar goed hier is de update tot nu toe.

Psycholoog,

Met de wachttijd van een half jaar in mijn hoofd kreeg ik een uitnodiging al na vier maanden binnen via de post, ik werd op 11 maart verwacht voor het eerste echte gesprek. Alleen jammer dat op de aanhef van de brief "de heer"staat, gebruik dan alleen de initialen met achternaam of zo iets. Je komt op de gender poli en dan gebruiken ze net wat je niet meer wilt "de heer" maar goed.... laat maar. Mijn eerste babbel met de psycholoog, mijn eerste ontmoeting met haar ging eigenlijk super goed ik had verwacht dat het stroever zou verlopen maar dat was helemaal niet het geval. Ze vertelde me hoe het eigenlijk werkte bij het VU en hoeveel gesprekken er gingen volgen. Dat viel eigenlijk wel mee, ik zou ongeveer 6 gesprekken krijgen en als ze me in beeld had zou ik bij het team geëvalueerd worden voor behandeling.

Maar goed ik heb er inderdaad 6 gesprekken  gehad en een van drie uur waar ik vragenlijsten moest maken waar geen einde aan kwam. maar goed uiteindelijk allemaal doorstaan. Ook de gesprekken met de psycholoog waren prettig ook waren er wat lastige vragen waar ik eigenlijk helemaal niet meer over wilde hebben ging ze er goed mee om en vroeg weer andere vragen waar ik het goed kon vinden. Ik moet zeggen dat het wel snel gegaan is deze tijd. op mijn laatste gesprek werd er meer besproken wat de vervolg stappen zijn in het traject, zoals veranderen van naam, logopedie, laser ontharen en het belangrijkste wat ik eerst wil de HRT behandeling. Ook eventuele operaties werden besproken maar dit weet ik nu nog niet misschien als ik verder ben in de behandeling, een zorg voor later. Ik krijg wel de voorlopige diagnose van haar en daar was ik super blij mee ik heb genderdisforie. Op de officiële uitslag moet ik nog even wachten die heb ik gekregen op 12 september, op deze dag werd mijn zaak behandeld in het team. En wat wil dat nu zeggen, ik heb in feite nu groen licht gekregen voor alles. HRT, logopedie, enz enz. Hoe dit verder gaat weet ik nu nog niet deze afspraak heb ik komende woensdag 2 oktober, dus nog even wachten.

Hoe gaat het met mij......

Ja ik, met mij gaat het lekker. Ik ben redelijk vrijer aan het worden in eigenlijk alles, reacties die ik hoor zijn nog steeds goed, bij collega's, op de club en zelf mensen die ik ken in België hebben nu mijn verhaal gehoord en overal krijg ik positieve reacties. En zelf ben ik ook best wel aan het experimenteren met kleding en hoe ik me zelf wil uit drukken, wat bedoel ik hier mee is dat ik nu eigenlijk draag wat ik leuk vind en een beetje lak heb wat anderen er van vinden. Links en rechts vang ik wel op wat echt niet kan maar daar haal ik mijn ideeën weer mee op en dat pas ik wel een beetje aan :). Behalve tuinbroeken die vind ik geweldig als kind al, dus die draag ik best vaak. Buitens huis niet te vaak anders vragen ze zich af of ik niets anders heb, haha. En wat ik ook leuk vind is dat er dingen van vroeger weer terug langzaam komen zoals de ribbroeken en andere vintage kleding, in een woord geweldig. En zo kan ik hier nog uren over door gaan,,,,,


Ik ga het hier weer bij laten en als er weer nieuws is dan zet ik het in deze blog.

Groetjes en kusjes
<3 Sophie.

Eindelijk m'n eerste afspraak met het VUmc

Na 11 maanden wachten dat eindelijk de brief van het VUmc op de deurmat was gevallen met de datum van mijn eerste afspraak was het zover. Ik mocht eindelijk naar Amsterdam 13 maanden uiteindelijk 13 maanden op gewacht en toen.... durfde ik niet (Geintje).

Ik was al een aantal dagen op van de zenuwen tot dat de bewuste dag er was, ik werd na eer onrustige nacht wakker en dacht k*t nu gaat het gebeuren. Van binnen ben ik blij en "rete zenuwachtig". Na het ontbijt heb ik alles gepakt, wat brood gemaakt om mee te nemen en op naar Amsterdam. Eerst de tank nog vol gooien en daar gaan we, een maal aan gekomen heb ik de auto geparkeerd in de parkeergarage en op naar de receptie voor mijn eerste aanmelding. Ik had nog geen patiëntenpas die moest nog gemaakt worden, hup een nummer uit de zuil en wachten dat ik aan de beurt ben. Met twee menen voor me ging het best snel en ik was aan de beurt, een vriendelijke dame stopte al m'n gegevens in de computer en wat hand tekeningen voor wat toestemmingen had ik een patiëntenpassie. Goed waar moet ik nu zijn, gelukkig vertelde deze vriendelijke dame waar ik moest zijn. "Bij de lift ga  naar de eerste etage en dan rechts om vervolgens afdeling "K" te volgen" zei ze. Ok "dat gaat wel lukken" zei ik, een maal op de afdeling melde een andere dame me aan zodat ik er was. Maar goed de arts die ik ga spreken was op een andere afdeling en weer terug richting de lift om naar afdeling "M" te gaan en daar plaats te nemen. M'n zenuwen werden nog heviger ik was er, en nu dacht ik ga ik gillend weg of blijf ik. Ik blijf en na een kwartiertje wachten kwamen ze me halen, ik werd vriendelijk geroepen en loop met de arts mee naar een spreek kamer. Na het voorstellen zij ze "vind je  het goed als er een collega mee kijkt" en ik zei "prima". Goed daar zitten we nu tot de arts vroeg wat ik kwam doen..... in m'n hoofd dacht ik "dhu wat denk je zelf", maar goed blijf netjes en ik vertelde dat ik mij meer vrouw voelde dan man. PFFF het ijs was gebroken en het gesprek komt op gang, ik heb mijn verhaal gedaan en de arts gaf aan dat ik op het juiste adres was. "Gelukkig wel ja anders had ik iets niet goed gedaan" dacht ik, maar goed ik luisterde ook naar de arts wat ze te vertellen heeft. Ze vroeg nog naar mijn medische achtergrond en deelde dat met haar en dat werd allemaal in mijn dossier getypt. Ook werd er gevraagd of ik rookte en nog van die dingen, maar de antwoorden waren alle "nee". Bijna een half uurtje verder vertelde ze me dat ik voor gesprekken naar de psycholoog mag en heeft me er voor aangemeld, en toen kwam het "ik zag op haar gezicht dat ze het moeilijk vond om het te vertellen" ik mag weer wachten. Weer een wachtlijst, joepie GRR mogelijk weer 6 maanden wachten. Wat een domper maar goed ik wacht wel zal niets anders op zitten.

Uiteindelijk heb ik een half uurtje binnen gezeten, dat was de moeite dacht ik. Ik had er meer van verwacht eigenlijk, een eerste uitgebreide gesprek of zo iets. Weet ik veel maar eigenlijk niet dit om te horen dat je weer een half jaar mag wachten, in mijn hoofd had ik maar een woord "k*t". Tja dat was het weer en terug naar de auto om weer verder te gaan, ik heb maar mijn zusje gebeld en ben daar maar even naar toegegaan ze woont er maar een kwartiertje verder op. Heb ik in ieder geval nog iets aan de dag zullen we maar zeggen. Hiermee heb ik de dag nog gezellig afgesloten.


En voor nu, tot de volgende keer weer,

<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3   Kusjes Sophie.  <3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3

Details... die heb ik er wel 100

Details die voor mij langzaam toch zeer belangrijk zijn geworden, je denkt er eigenlijk niet over na maar ze zijn er wel.

Zoals ik in mijn vorige blog heb besproken dat ik het mannelijke van mij aan het verbannen ben beginnen de details wel belangrijk te worden als het dragen van ringen, armbandjes, make-up, enzovoort, enzovoort. Zo had ik het ook met schoenen die moesten ook 100% vrouwelijk zijn en die had ik een jaar geleden wel een paar gekocht, ze dragen nog heerlijk maar waren een beetje unisex, op de sneakers na daar zat een imitatiebond kraagje op. Omdat ik voor vrouwen begrip best grote voeten heb zijn leuke damesschoenen lastig te vinden, maar ze zijn er gelukkig wel.

Op internet heb ik een winkel gevonden die schoenen verkoopt van Mustang die gelukkig wel wat groter maten verkoopt. Ik ben hier langs geweest en heb de verkoper gevraagd of hij deze kon bestellen. Hij keek wel even vreemd maar was gelijk heel vriendelijk en heeft ze kunnen bestellen want hij had ze niet op voorraad. Ik moet zeggen een top service gehad, de volgende dag kwamen ze binnen en toen ik ze pasten zaten ze al gelijk fantastisch. ik ben er super blij mee. Ook heb ik nog een paar dameslaarzen besteld op internet  met een hak van 8cm. Jep ook deze mocht voor mij niet ontbreken.

Zo kan ik nog uren door gaan, het lijkt dat ik helemaal op nieuw begonnen ben met leven van mijn nieuwe ik.  Ik, helemaal happy nu. Ook dat ik nu naar 9 november uitkijk, dit is mijn eerste afspraak bij het genderteam in amsterdam en dan gaat het beginnen. Sophie wordt vanaf die dag ook helemaal officieel, ik gebruik Sophie nu al voor alles waar het mogelijk is behalve als ik mijn ID moet laten zien dan denk ik stond hier ook maar Sophie op. Dan denk je het is maar een ID, maar zeker ook dit detail begint eigenlijk toch wel belangrijk te worden, m'n nieuwe naam heerlijk gevoel geeft dat als ik me zelf Sophie noem en ook gebruik. Zeker als ik op webshops of iets dergelijks onder teken met Sophie en je krijgt een reactie terug met "beste mevrouw of beste Sophie" dat maakt het helemaal compleet.

In het begin met mijn coming out heb ik nog wel een beetje getwijfeld over mijn nieuwe naam Sophie of dat wel bij me past, maar hier twijfel ik eigenlijk helemaal niet meer over. Deze naam vind ik perfect en hoe vaker ik deze naam gebruik hoe fijner ik het vind klinken, ik voel me er echt in thuis. Ook over het vrouw willen zijn en voelen daar ben in het begin ook een beetje aan het worstelen geweest, ben ik een cross dresser of ben ik toch meer vrouw dan man ("transgender" vind ik zelf geen mooi woord), ook daar ben ik zeer zeker van en dat is "vrouw". En dan had ik het eerder over details, ik heb in tussen al een grote.... "hekel is een groot begrip" gekregen over mijn ding beneden dat ik momenteel regelmatig droom dat ik m er zelf had verwijderd met een heggenschaar "auwts" NEE niet in het echt dat doe ik ook niet ik heb m nog nodig als ik besluit voor de grote operatie.

Oja details ik dwaal af, wat heb ik nog meer hier over te vertellen. Een damesfiets die heb ik ook een aangeschaft, dit stond ook hoog op mijn verlanglijstje dus die kan ik ook wegstrepen. Kleding, oeps mijn kast puilt uit momenteel met truien, shirts, topjes, BH's, broeken, jeans, ondergoed, body's, en ga maar door. BH's setjes en bustiers en andere ondergoed setjes ik heb er wel 60 en dan te zwijgen over de overige kleding. Alles moet kloppen en ik heb nog steeds een aantal dingen die ik in de toekomst wil aanschaffen zoals een mooie goeie dames horloge, een klein "vrouwelijk" autootje van die dingen staan nog op het lijstje.

En met mijn lijf ben ik ook gestart met het werken aan het nog vrouwelijker te zijn, zo heb ik nu een fijne kapster die precies weet wat ik bedoel en zij vertaalt het ook in mijn nieuwe kapsel. Kleuren dat doe ik nu ook en zowel de kapster en vind het mooi staan. Verder laat ik ook mijn benen en over een maand ook baard behandelen met IPL, met andere woorden ontharen. Mijn benen hebben al enkele behandelingen gehad en je ziet al mooi resutaat, lekker glad. Zo moeten mijn wenkbrauwen straks ook gedaan worden, vrouwelijk look erin. En verder, ga maar door met opsommen ik doe er alles aan om er straks goed vrouwelijk er uit te zien en ook zo natuurlijk mogelijk als het kan.

Jep, als ik het zo terug bekijk wil ik echt niet meer terug. Ik ben helemaal Sophie en terug echt niet, ik voel me helemaal happy als Sophie en zij blijft ook voor de rest van me leven.

En voor nu, tot de volgende keer weer,

<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3   Kusjes Sophie.  <3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3

Het was lang stil... en daar zijn we weer :)

Ja, we zijn een jaar verder de scheiding achter de rug alles op z'n plek en ik voel me goed. En dat was het wel in een notendop.

De afgelopen jaar is er veel gebeurd moet ik zeggen, ik had met de scheiding eigenlijk even niet meer de behoefte om iets te schrijven op deze blog. Er kwam zoveel op me af dat ik even door het bos de bomen niet meer zag, ik had de scheiding te regelen en het huis moest geregeld worden en de kinderen niet te vergeten en oja ik had ook nog een opleiding te volgen. Maar goed een voor een en het is allemaal goed gekomen uiteindelijk. De scheiding was in oktober rond en ik was officieel gescheiden, diep in me vond ik het jammer maar aan de andere kant ook weer prettig. Ik hield er wel even een dubbel gevoel van over, maar goed dit is weer goed gekomen voor mij althans. Ook het huis is goed gekomen ik heb het overgenomen en ik woon er nog steeds wat mij goed doet. En mijn Ex die is in januari 2018 ook op d'r eigen gaan wonen, en kinderen die komen ieder weekend bij mij. Ook voor hun was het wel even wennen maar dat gaat intussen ook goed.


Wat heb ik verder nog gedaan afgelopen jaar?

Ik heb mijn coming out gedaan op mijn werk en dit is bij collega's goed ontvangen, het was voor de meeste wel even schrikken maar na het aan horen van mijn verhaal kreeg ik alleen maar goede reacties. Dit doe me goed, en dat na een jaar gaat het nog steeds goed. Collega's gaan nog steed goed met me om af en toe is er wel even een dolletje maar dat mag, er zijn geen pesterijen of iets dergelijks.

Ook heb ik mijn studie afgemaakt die ik al aan het volgen was, ik heb namelijk via mijn werk een technicus opleiding gevolgd. Het was wel veel wat er gedaan moest worden maar ik heb me zelf flink op moeten peppen en uiteindelijk heb ik wel mijn diploma behaald. En daar ben ik zeer blij mee en ook wel trots op me zelf.

En verder ben ik niet stil gaan zitten met "Sophie", ik ga nu voor een 100% door met vrouwen kleding en heb niets meer van mannen kleding op een enkele unisex dingen na dan. Ik voel me ook steeds beter in me vel zitten nu ik alleen vrouwen kleding draag. Ik let wel steeds meer op details de laatste tijd moet ik zeggen, zo heb ik een dames horloge gekocht, ringen, armbandjes, make-up en nog een dames fiets. Ik ben zelf het man zijn uit me aan het verbannen momenteel, als ik al iets zie wat na mijn idee mannelijk is moet meteen vrouwelijk worden. Als ik me zelf in de spiegel kijk dan kan het me niet snel genoeg gaan om er vrouwelijk uit te zien. Ook heb ik al enkele IPL behandelingen gehad en dat voelt hemels, straks geen haar meer op mijn benen, gezicht, oksels.... heerlijk.


Nu we intussen een jaar verder zijn heb ik wel goed nieuws gekregen van het VU, ik mag 9 november dit jaar naar mijn eerste afspraak. Eindelijk schot in de zaak nu de wachttijden alleen maar langer worden. Ik ben benieuwt strak, ik heb er echt zin in het wachten zit er bijna op en dan gaat het beginnen. Tussen de afspraken is het ook wachten maar dat vind ik zelf niet zo erg. Als ik de eerste maar gehad heb dan zit ik in die molen, en dan komt het wel goed. Zelf hoop ik dat het gaat lopen zoals ik het wil, maar goed we zien wel.


Ik ga het hier weer bij laten en als er weer nieuws is  dan zet ik het in deze blog.

Groetjes en kusjes
<3 Sophie.

Eindelijk vakantie

Hoi allemaal,


Daar ben ik weer,

Eindelijk een paar weekjes vakantie, kan ik even tot rust komen en gaan bedenken wat ik allemaal wil gaan doen met mijn transitie. Intussen een telefonische intake en afspraak gemaakt bij SpyQ, en wat ik eigenlijk wel jammer vond is dat zij niet het behandel traject hebben richting het Vu wat ik eigenlijk wel hoopte. Iets wat ik mijn eerdere blog wel gedacht had, ik dacht echt dat ik hier moest zijn maar goed zij kunnen me misschien wel bij staan in het een en ander waar ik mee zit en hiervoor hulp bieden. Is het niet wat ik zoek dan houd ik het bij de eerste afspraak, wat overigens nog 8 weken wachten is. Ik moet zeggen je moet wel geduld hebben, dat krijg je van eigens wel. Omdat ik hier niet het traject in ga voor de medische transvisie ben ik gaan Googelen op Vu genderpoli en kwam precies terecht waar ik wilde zijn. Ik heb deze site al eerder gezien maar nog niet helemaal aandachtig genoeg, nu zag ik ook dingen die ik wilde zien. Nu wil ik middels mijn huisarts een afspraak gaan maken bij de Vu, wat ik las is dat je wel een verwijzing van je huisarts nodig hebt anders kom je niet ver. Maar dan terug komen op wachttijden daar weten ze wel wat dat is, ergens gedownloade folder kom je hier op uit van schrik niet(LOL) 36 weken. Hier ga ik zeker mee verder en uitzoeken en bij anderen even na vragen of dit ook wat korter kan in de praktijk. Als je een maal in het traject zit zijn de wachttijden iets korter, gelukkig hoef je soms maar 9 weken te wachten. Ook een hele periode dus, maar goed je moet het er mee doen. Zo ver ben ik nog niet eerst maar via de huisarts de boel op gang gaan brengen en zelf gaan meemaken hoe lang het allemaal gaat duren.


Tijdens deze vakantie ga ik en mijn partner de boel op een rijtje zetten, zij gaat een auto ophalen die ze af gelopen week heeft gevonden op internet. Een leuk autootje trouwens een Hyundai I20 een mooie blauwe, en dan ben ik ook verlost van vervoersproblemen. Dan kan ik met de auto die we al hadden verder en dat wordt mijn auto een Kia C’eed. Ook kunnen gaan en staan wat ik wil en niet mee verplicht thuis zitten omdat er geen auto is, heerlijk. We gaan ook naar de hypotheek adviseur om te kijken of ik in het huis kan blijven wat we 11 jaar geleden hebben gekocht. Ik hoop het wel want ik woon er met veel plezier en zou het super jammer vinden dat het verkocht moet worden. Financieel kan ik het makkelijk op brengen dat is het probleem niet maar ja we wonen in Nederland. Een hypotheek waar je maandelijks rond de 500 euro aan betaald mag niet en huren voor 1000 euro is geen probleem, hoezo scheef. En dan hebben ze het soms over scheef huren ik zie het probleem niet en ga er verder niet op in ook. Waar had ik het over, oja het een en ander allemaal op een rijtje zetten. Als de scheiding straks een feit is dan hoop ik ook weer meer innerlijke rust te krijgen en verder gaan met mijn leven. Dan kan ik alles doen wat ik wil en me zelf ook volledig gaan storten op mijn transitie, iets wat nu ook een kink geeft omdat ik me zelf niet kan uiten hoe ik wil. Als mijn partner thuis is blijf ik, (ondanks dat ze heeft aangegeven dat ik alles mag doen) toch een vorm van een rem een drempel een stop ik weet niet hoe ik dit moet vertellen. Ik ervaar dat ik continue een bepaalde bekritisering voel van kijk m nou. De rest ga ik niet tikken dan wordt het een scheldpartij denk ik.


Wat ik ook ga doen tijdens deze vakantie is het verder vertellen aan iedereen dat ik liever een vrouw ben dan man, en zo ook wil gaan leven. Ik hoop dat het goed gaat vallen bij iedereen we zullen zien. Op het werk ben ik ook bezig om het te gaan vertellen ik heb al het een en ander aan mailverkeer gehad met de vertrouwenspersoon van het werk. Wel nog anoniem en het wordt door de vertrouwenspersoon gelukkig goed opgepakt en staan er goed voor open. Ze zij dat het moedig is dat ik er vooruit durf te komen en mij hier in bij willen staan als ik het ga vertellen. Ik heb ook haar ook verteld dat ik nog veel twijfels heb of ik het moet doen omdat ik mijn baan absoluut niet wil riskeren, ik hou enorm met wat ik doe en zou dit niet kwijt willen raken. En daar wil ze met mij een persoonlijk gesprek voeren hoe we dit goed kunnen aanpakken. Twijfel nog wel maar een gesprek wil ik wel aangaan en zien hoe dat uitpakt. Vingers gekruist ga ik een afspraak maken tot een persoonlijk gesprek, en hoop op het beste. Ik heb dit wel gedeeld met iemand die het zelfde heeft mee gemaakt en heeft me getroost en zei “Sterkte en wat nu drempels lijken, blijken later vaak maar rimpels geweest te zijn” mooi toch. En hiermee ga ik deze blog afsluiten en tot een volgende keer.



Kisses Sophie <3.

Weer wat wijzer geworden

Hoi allemaal,

Ik moest weer een blog plaatsen.

Ik ben gisteren bij een andere praatgroep voor transgenders geweest in Breda. Omdat mijn vrouw en kinderen en ik een weekje time-out hebben gepland was ik op de fiets aangewezen om naar Breda te komen, en dat heb ik geweten ongeveer 55km gefietst op en neer. Tjonge jonge mij billen waren gesloopt ik was blij dat ik weer thuis ben gekomen. Maar goed het praatgroepje ik doe dit ook om voor mij zelf weer meer wijzer te worden wat er allemaal gaat gebeuren als je in transitie gaat. Nou ik heb weer een hoop opgestoken. Na de kennis making met de aanwezigen kreeg ik een hoop te horen, omdat ik nog helemaal voor op de stoep sta en nog moet beginnen met de psychologische gesprekken kreeg ik ook mee dat ik dat ik ook terecht kan bij Transvisie zorg in plaats van SpyQ (ik zag op internet dat deze 2 tot de zelfde groep behoren, en moet nog even uitzoeken hoe dat zit). Ik ga voor me zelf  bij alle 2 een afspraak maken dan kan ik zelf ervaren waar ik het beste zit, want voor de een is dit goed en voor de ander dat natuurlijk. En dat geldt ook voor andere zaken de een heeft er slechte ervaringen mee en de ander is over te spreken, en ik ga niet lopen klagen wat je wel en niet moet doen. Ik vind dat iedereen het zelf moet ervaren.  Goed waar waren we, psychologische gesprekken dit is wat ik heb begrepen de toegangskaart tot het ziekenhuis (het VUmc in Amsterdam) om in het traject te komen met cross hormonen en dan ga je medisch verder om echt te veranderen naar het geslacht wat je wenst. En dat is voor mij dan vrouw, als ik zo hoor kan ik niet wachten. Als je met de behandeling van HRT ( hormonale therapie) begint is het belangrijk wat ik kreeg  te horen dat je een zogenaamde 0-meting (bloed laten prikken een buisje of 9) laat doen dit is als je aan de medicatie gaat dat ze je in de gaten kunnen houden wat het met je lichaam doet, wel belangrijk dus (mocht ik meer weten in het hoe en wat dat het technisch zit vertel ik dat in mijn latere blogs). Mmm bloed prikken dat wordt op mijn tanden bijten met mijn grote fobisch en angsten voor naalden, ik wordt al panisch als ik er aan denk. Je moet er wel wat voor over hebben dus ik ga al mijn fobieën er voor opzij zetten, ik heb nog een jaar of wat voor het zover is. 

En dan hebben we het nog over gehad over de X-jes en Y-tjes dit zijn dan de bouwstenen als er een baby’tje gevormd wordt in de baarmoeder een XY voor een meisje en XX  voor een jongetje en wat er dan nog mogelijk is ik ben de tel kwijt geraakt maar het komt erop neer dat er soms meisjes zijn die te veel X-en hebben en dan anders voelen of uit kunnen zien en wat er allemaal nog tussen in kan zitten, niet uit te leggen althans voor mij ik ben geen professor op dit gebied. En voor jongen geldt dan het omgekeerde, ik denk dat als ik het goed heb begrepen dat voor mij geldt XXYYYYYYYY. Denk daar maar is over na, met andere woorden ik ben geboren in een jongens lichaam en voel me een meisje en ik wil ook 100% meisje zijn ook, dus gedraag me ook meer vrouwelijk en kleed me ook zo. En voor straks ook hormonen dat ik ook meer vrouw kan voelen met hopelijk met borstgroei en dat het testosteron met medicatie verdwijnt. Borstgroei dan hoop ik op cup B dat is genoeg, moet wel anders moet weer nieuwe BH’s kopen en ik heb er al 20 van maat 85B. Wel weer leuk shoppen bij de Hunk. 

Zo is er vanavond ook nog een transgender man een leuke gozer trouwens die binnenkort aan de mannelijke hormonen gaat beginnen testosteron, en hij had er ook vragen over en op een of ander moment sloeg het om naar een dame die al verder met hormonen is en zei zij “jammer dat ik het niet meer heb anders had je er een rietje in kunnen steken en lurken maar” hilarisch , ik dacht dat ik niet preuts was aangelegd maar hier gingen zelf mijn oren van klapperen ik voelde me even een tiener meisje dat net op het voortgezet onderwijs zit en nieuwe dingen leert. Ergen is dat wel zo ik leer weer een heleboel bij.  Maar goed ook voor hem zijn er dingen die veranderen en waar er vragen van zijn. Zo krijgt hij als het goed is de baard in de keel met andere woorden de stem wordt zwaarder en krijgt net als een bio man meer haargroei. Haargroei dat vond ik wel bijzonder ik had echt de gedachten als ik aan de vrouwelijke hormonen ga dat bepaalde haargroei verdween of stopte IIIEEEEEEUW niet dus. Dat wordt pijnlijden dit moet met laser of elektrisch ontharen gedaan worden, dat zag ik ergens niet aankomen, tering ik weet echt nog niet veel op dit vlak. Dat wordt Google gebruiken en als ik volgende keer weer bij de groep ben meer gaan vragen op dit vlak. Wat ik wel wist is dat een aantal mannelijke dingen niet zomaar verdwijnen met hormonen zoals zware stem, bij mij is ie niet zo groot de ademsappel, vorm van het gezicht en mijn piemel dat moet ook door middel van een operatie aangepast worden dat wist ik wel maar haargroei verbaasde me een beetje. Goed ik ben van avond weer een hoop wijzer geworden en dat ik nog een hoop te leren heb en een lange weg te gaan en nog een hoop knopen moet doorhakken wat ik zelf ook wil. En wat blijkt het is niet de kleding, make-up, haar en meer maakt mij vrouw maar ook een hoop medische aanpassingen. 

Tot slot,

Keep calm and stay girly <3 <3.

Kisses Sophie <3.

Hoi

Ik ben Sophie, en yep ik ben een transgender vrouw.

Met deze blog wil ik mijn ervaringen delen met andere die geïnteresseerd zijn wat er allemaal gaat gebeuren. Omdat ik nog helemaal aan het begin sta om de transitie te ondergaan lijkt het me mooi om dat te delen op deze blog. Een handig iets voor iemand die ook uit de kast komt en misschien voor mensen die gewoon nieuwsgierig zijn.

Goed hoe het allemaal begon, ik heb 43 jaar jaar geleefd als man maar hier eigenlijk nooit helemaal gelukkig bij gevoeld. Ik had altijd het idee, eigenlijk wist ik het diep in me wel dat ik liever een vrouw ben dan man. Als kind trok ik wel iets aan van mij  zusje dat kan ik me nog wel herinneren, een leuke roze met zwart kanten rokje met een zwart truitje heerlijk vond ik dat en ging er ook mee slapen. Ik vond het jammer dat ik dat 's ochtends uit moest doen omdat het dagelijkse leven weer begon.  En zo had ik wel meer van die dingen net als nagels lakken en van soort kleine onschuldige dingen. Maar bij mij gaf het meer het gevoel dat klopte ik vond het fijn om meisje te zijn maar durfde dat niet tegen mijn ouders te vertellen. Er gingen jaren voorbij dat ik weer van die gevoelens kreeg om vrouwen dingen aan te trekken maar ja wat. Ik dacht iets van lingerie dat valt niet op en je kan het onder de kleren dragen en ik kocht een BHtje met slipje, het BHtje had geen gevulde cups want hij mocht niet veel opvallen. En zo had ik mijn eerste BH gekocht en ik moest zeggen het ging best makkelijk ik vond het op 16 jarige leeftijd wel spannend maar had er geen probleem mee. Wat ik nog weet is dat ik het setje lang heb gehad en gedragen, maar ja er kwam een vriendinnetje om de hoek kijken en dan wordt het lastig om dames lingerie te dragen en borg het op en zo gingen weer een paar jaar voorbij.  Het vriendinnetje ging uit en een paar jaar later leerde ik mijn vrouw kennen. Op de vereniging leerde ik haar kennen , ik kwam als gast lid trainen en zag haar daar. Ik vond haar wel leuk en langzaam sloeg de vonk over. Na enige tijd later was ze jarig en wilde haar een cadeau geven maar wat een bloemetje, nee dit is niet blijvend ik dacht aan lingerie en zo is het geworden. Ik stond in de lingerie winkel en keek naar al dat mooie lingerie en dacht k*t dat wil ik zelf ook en dat is het ook geworden 2 setjes, een voor mijn vriendin en een voor mij. En dit maal wordt het voor mij ook serieuzer ik voelde me goed als ik iets droeg van vrouwen kleding. Maar ja hoe ga ik het haar zeggen het lag wel op mijn lippen maar iets zeggen nee ik was bang om haar kwijt te raken. En zo gingen de jaren verder en ik droeg stiekem lingerie onder mijn kleren tot dat we gaan samen wonen. Tijdens het verhuizen van mijn ouderlijk huis naar ons huur huisje vond ik mijn eerste BH setje weer (wat ik overig nog steeds heb) en de gevoelens komen weer dit maal nog heftiger, ik wil dacht ik. En zo sukkelde ik weer aan tot dat ik z'n 11 maanden geleden voor de zoveelste keer werd betrap met iets van lingerie. Er moest gepraat worden dat was wel duidelijk en biechtte op dat ik liever vrouw ben dan man, voor haar een klap en voor mij opluchting het is eruit. Hoe het familiair allemaal verder loopt ga ik niet dieper op in omdat ik dit niet relevant vind voor deze blog.

Maar nu enkele maanden verder, ik heb intussen mijn verhaal gedaan bij de huisarts en ze pakte het goed op, het was wel een verassing voor haar want zeg maar eerlijk dit hoor je niet elke dag dat je liever vrouw bent dan man. De huisarts was ook benieuwd of ik een meisjesnaam had en daar heb ik ja op gezegd, ik zei dat wordt "Sophie". Een leuke naam zei ze en Sophie is vanaf nu officieel geboren. Voor nu heb ik een afspraak staan bij een psycholoog van spyQ voor genderdysforie, met hun ga ik verder praten wat ik verder wil. Wat ik zelf nu wil ben ik wel achter echt verder gaan als vrouw. Als ik deze gesprekken heb gedaan hoop ik dat de weg open ligt om verder te gaan in de medische wereld. In Amsterdam heb je een ziekenhuis gespecialiseerd op genderdysforie namelijk VUmc in Amsterdam.

Zelf heb ik al enkele vrouwen groepen benaderd om ook hier te praten en heb intussen al enkele bijgewoond. Ik werd er goed ontvangen en ik voelde me meteen thuis tussen de dames (lotgenoten). Het was wel spannend de eerste keer maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Het gaat in deze groepen over alles bijvoorbeeld hoe make-up aan te brengen waar koop ik kleding, schoenen en veel meer. Om voor een mannenlichaam vrouwen kleding te kopen kan soms lastig zijn en daar bedoel ik dan vooral de pasvorm. Zelf ben ik niet breed of (hoe zeg ik dit netjes) ok dik, maar wel lang voor een vrouw ongeveer 1,85m. Broeken, T-shirts, topjes, shorts,  rokjes, truien en meer van die dingen heb ik nog geen problemen gehad met de pasvorm. Maar schoenen is een ramp met maat 45 wordt het lastig en gelukkig heb je wel internet maar ik pas liever in een winkel, als het dan niet goed is heb je rompslomp van het terug sturen niet. Oja en dan heb je de blousejes nog die zijn ook getailleerd een ramp dus of de mouwen zijn te kort (ik hoor de mannen al denken, ja ik ken de grappen) of de blouse zit te strak om je lijf en dan heb ik al de grootste maat te pakken. Maar gaande weg leer ik gelukkig mijn winkels al te kennen waar ik het beste mijn kleding kan kopen want de een is de ander niet gelukkig en sommige verkopen gelukkig ook groter maten. En zo is er nog veel meer wat besproken wordt. Ook kun je je lotgenoten vragen die al verder zijn wat er op medisch vlak gaat gebeuren met bv cross hormonen en wat gebeurt er met je lichaam en zo nog veel meer van die nuttige zaken, misschien kan je met een aantal zaken niets in het begin maar misschien voor later weer handig. Als ik mag zeggen die vrouwengroepjes zijn perfect om aan mee te doen een echte aanrader.

Goed ik ga mijn eerste blog af sluiten en als ik weer verder ben in het traject laat ik weer van me horen of er moeten dingen gebeurd zijn dan laat ik het ook weten.


Kusjes Sophie <3.